12 สิงหาคม 2561 จิตอาสาฉือจี้ได้เดินทางไปยังศูนย์พักพิงผู้ประสบภัยเมืองสนามไซ เพื่อเยี่ยมเยียนปลอบโยนจิตใจและสำรวจความต้องการของผู้ประสบภัย รวมทั้งแนะนำเตียงพับเอนกประสงค์และผ้าห่มฉือจี้กับเจ้าเมืองสะหนามไซ
โดยเส้นทางจากแขวงอัตตะปือสู่เมืองสะหนามไซมีระยะทาง 30 กว่ากิโลเมตร เดิมทีเป็นถนนลูกรัง แต่เมื่อเข้าสู่ฤดูฝน ถนนก็เต็มไปด้วยโคลนตม ต้องอาศัยรถโฟร์วิล หรือรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อ จึงจะสามารถขับไปยังศูนย์พักพิงเมืองสะหนามไซได้
เนื่องจากจำนวนรถที่ไม่เพียงพอ จิตอาสาฉือจี้จึงขอความอนุเคราะห์ไปยังทางแขวงอัตตะปือ ซึ่งทางแขวงฯก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ให้จิตอาสาฉือจี้อาศัยรถที่จะเดินทางไปส่งสิ่งของบรรเทาภัยที่ศูนย์พักพิงผู้ประสบภัยเมืองสะหนามไซ
ด้วยถนนที่เต็มไปด้วยหลุมบ่อและโคลนตม จึงทำให้รถสะเทือนตลอดการเดินทาง ตัวของผู้โดยสารเองต้องโคลงเคลงไปตามแรงสะเทือน ซ้ายทีขวาทีไม่หยุดหย่อน โชคดีที่วิวสองข้างทางสวยงาม ทั้งภูเขาสูงที่มีหมอกหนาพาดผ่าน ท้องทุ่งนาเขียวขจี อากาศเย็นสบายสดชื่น ทำให้ลืมความปวดเมื่อยตามร่างกายจากการเดินทางโดยไม่รู้ตัว
▲จิตอาสาฉือจี้จึงขอความอนุเคราะห์กับทางแขวงอัตตะปือ ขออาศัยรถไปยังศูนย์พักพิง ซึ่งทางแขวงฯก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
▲วิวสองข้างทางอันสวยงาม ทั้งภูเขาสูงที่มีหมอกหนาพาดผ่าน ท้องทุ่งนาเขียวขจี
อากาศเย็นสบายสดชื่น ทำให้ลืมความปวดเมื่อยตามร่างกายจากการเดินทางโดยไม่รู้ตัว
1
ช่วยเหลือผู้ประสบภัยด้วยความเข้าอกเข้าใจ
นั่งรถเป็นเวลา 1 ชั่วโมงครึ่ง ในที่สุดก็เดินทางถึงเมืองสะหนามไซ ซึ่งจะเห็นถึงเต็นท์ผู้ประสบภัยสีขาวเป็นแถวยาวเรียงราย ภายในศูนย์อำนวยการช่วยเหลือผู้ประสบภัยเมืองสะหนามไซ มีผู้คนเข้า ๆ ออก ๆ มากมาย โดยเฉพาะบริเวณจุดบริการอาหารที่มีบรรยากาศค่อนข้างคึกคัก “เราบริการอาหาร 3 มื้อ แต่ละมื้อมีอาหาร 3-4 อย่าง อาหารที่เราทำก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามวัตถุดิบที่เรามี” คุณพูดอน ประธานสมาพันธ์สตรีเมืองสะหนามไซ ซึ่งรับหน้าที่เป็นหัวหน้าแม่ครัวจุดบริการอาหาร แบ่งปันงานจุดบริการอาหาร
คุณพูดอนยังเล่าว่า 23 กรกฎาคม เกิดเหตุเขื่อนแตก วันถัดมา 24 กรกฎาคม พวกเขาก็เริ่มตั้งจุดบริการอาหารในทันที ซึ่งในช่วงแรก ๆ พวกเขาต้องเริ่มทำอาหารบริการผู้ประสบภัยตั้งแต่ตี 4 ต่อเนื่องโดยไม่ได้หยุดพักไปจนถึง 1 ทุ่ม ปัจจุบันผู้ประสบภัยสามารถนำวัตถุดิบกลับไปทำที่เต็นท์เองได้บ้างแล้ว ปริมาณอาหารที่จะนำมาบริการจึงค่อย ๆ น้อยลง อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังคงประจำการอยู่ในศูนย์พักพิง เพื่อให้ช่วยทำอาหารบริการเจ้าหน้าที่และจิตอาสาที่มาช่วยเหลือผู้ประสบภัย
นอกจากสมาชิกกลุ่มสมาพันธ์สตรีเมืองสะหนามไซแล้ว ยังมีจิตอาสาจากพื้นที่ใกล้และไกลยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ โดยทุกๆวันมีจิตอาสามาช่วยงานทำอาหารประมาณ 100 คน ผ่านไปแล้ว 20 กว่าวัน แม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่พวกเขาก็ยังยินดีที่จะช่วยเหลือ คุณพูดอนแบ่งปันความรู้สึกว่า “ผู้ประสบภัยเขาทุกข์มากกว่าเราหลายเท่า สูญเสียทั้งคนในครอบครัวและทรัพย์สิน การที่เราได้เสียสละแรงกายแรงใจ มาช่วยทำอาหารบริการ ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกดีใจมาก ๆ ค่ะ”
▲ณ จุดบริการอาหาร มีผู้ประสบภัยและจิตอาสามารับประทานอาหารอย่างไม่ขาดสาย
▲ คุณพูดอน (ซ้าย) กล่าวว่า การได้เสียสละแรงกายแรงใจเพื่อผู้อื่น เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุข
2
จิตอาสาชาวไทยร่วมช่วยเหลือผู้ประสบภัยเพื่อนบ้าน
หลายวันนี้เป็นวันหยุดยาวเนื่องในวันแม่แห่งชาติ จึงจะเห็นว่ามีหน่วยงานจิตอาสาชาวไทยจำนวนไม่น้อย นำความรักมาช่วยเหลือผู้ประสบภัยชาวลาว อย่างเช่น คุณวิเชษฐ์ เรียมผา จาก จ.จันทบุรี เดินทางมารวมกับญาติ ๆ ที่ จ.อุบล รวมทั้งหมด 14 คน นำสิ่งของบรรเทาภัยขนใส่ท้ายกระบะทั้ง 3 คัน ขับรถเดินทางเข้าสู่สปป.ลาวด้วยตัวเอง คุณวิเชษฐ์ แบ่งปันว่า “พวกเราออกเดินทางเมื่อวันศุกร์ที่ 9 สิงหาคม สิ่งที่นำมาก็จะเป็นน้ำดื่ม ขนม บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และอาหารต่าง ๆ รวมไปถึงสิ่งของจำเป็น เช่น ผ้าอนามัย เสื้อผ้าครับ”
ระยะทางอันยาวไกล ไม่สามารถขวางกั้นความรัก ความห่วงใยต่อผู้ประสบภัยได้ คุณชัชวาลย์ มากสินธ์แบ่งปันความรู้สึกว่า “การเดินทางมาช่วยคนลาวในครั้งนี้ เรามองว่าเป็นเรื่องพลังแห่งความรัก ที่เราอยากจะให้คนลาวรู้ว่า จริง ๆ แล้วยามที่เดือดร้อน เราคนไทยพร้อมที่จะช่วยเหลือ”
▲หน่วยงานจิตอาสาจากเมืองไทย นำสิ่งของบรรเทาภัยมามอบให้ผู้ประสบภัยด้วยตนเอง
▲หน่วยงานจิตอาสาจากเมืองไทย ขนสิ่งของบรรเทาภัยใส่เต็มรถ เพื่อนำมามอบช่วยเหลือผู้ประสบภัยชาวลาว
เรื่อง คุณดรรชนี สุระเทพ ภาพ คุณดรรชนี สุระเทพ